Le Saint des Seins

Van de 42 dagen die me de vorige keer nog restte, zijn er nu nog slechts 28 over. De tijd gaat echt angstaanjagend snel. Maar des te meer reden om alle dingen die ik nog wilde doen, nu ook snel te gaan doen!

Zo besloot ik laatst om dan eindelijk het museum Fabre te bezoeken. Een vrij bekend museum in Montpellier. Zoals jullie wellicht weten, is richtingsgevoel niet mijn meest sterke kant. Ik wist dat het museum ergens bij Place de la Comédie zat, dus ik dacht dat het wel moest lukken om het te vinden. Op Place de la Comédie aangekomen zag ik meteen een museumachtig gebouw en trots op mezelf dat ik het zo snel had gevonden, liep ik naar binnen. Al snel kwam ik erachter dat het helemaal niet het Fabre was, maar aangezien ik gratis was heb ik toch de tentoonstelling maar even bekeken. Ben blij dat ik dat gedaan heb. Het was een fototentoonstelling van Raymond Depardon. Echt heel mooi! En museum Fabre? Dat staat nu op de planning voor komende donderdag. Inmiddels ben ik erachter waar het zit, dus dat moet goed komen!

Het begin van het einde komt echt al in zicht.. Zo heb ik laatst mijn franse bankrekening al opgezegd. Ik heb nooit iets met die rekening gedaan, maar toch was €12 van de €15 die ik erop had gestort op wonderbaarlijke wijze verdwenen. En toen ik vroeg of ik dan die overige €3 nog terugkreeg, werd mij verteld dat die nu waren verdwenen in ‘het systeem’. Zo heb ik uiteindelijk dus toch nog €15 betaald voor de leuk gepromote ‘gratis-bankrekening-voor-studenten’.

Vorige week ben ik met Denise naar Sète geweest. Een klein stadje in de buurt die we allebei graag nog wilden zien. Er was niet heel erg veel te beleven, maar het was wel een sfeervol stadje met lieve pastelkleurige huisjes. En de zee was erg mooi! Nu staat alleen Arlès nog op de planning en dan heb ik de meeste steden hier in de buurt die ik graag wilde bezoeken wel gezien.

Eén van de andere steden waar ik nog graag heen wilde, was Toulouse. Om deze reden heb ik laatst weer eens ouderwets een uurtje doorgebracht met in de rij staan. De Erasmus organisatie organiseerde namelijk een weekendje Toulouse. Ik wist twee van de laatste plekjes te bemachtigen voor Annemarie en mij en afgelopen zaterdag gingen we dan op weg.

De wekker ging al vroeg om 6 uur ’s ochtends en we waren netjes op tijd om half 8 op de afgesproken plek. Zoals we al wel hadden kunnen verwachten, hadden we best een half uurtje langer kunnen blijven liggen, want de bus vertrok uiteindelijk pas om 8 uur. Na een rit van zo’n 3,5 uur kwamen we aan in Toulouse. Daar kregen we een rondleiding van een gids en hebben we ons nog even vermaakt in een speeltuintje. Vervolgens gingen we richting hotel waar we een klein dutje konden doen en even snel douchen, voor we om half 8 weer in de receptie werden verwacht.

De Erasmusorganisatie had ons inschrijvingsgeld goed besteed en veel drank ingeslagen. Het plan was om dit te gaan nuttigen in een parkje (jaja, zelfs eind november kunnen we nog buiten hangjeugd spelen zonder dood te vriezen!). Na een kleine wandeltocht bleek echter dat het park gesloten was en zijn we maar neergestreken op een parkeerplaats. Hier hebben we gezellig wat gedronken, gekletst en drankspelletjes gedaan. Daarna hebben we de metro gepakt richting centrum, waar we om 9 uur in een restaurant werden verwacht. Uiteindelijk werd dit 10 uur, maar dat maakt in Frankrijk allemaal niks uit. We zaten aan de langste tafel waaraan ik ooit gedineerd heb, 55 mensen in één lange rij. Opmerkelijk genoeg werden de bestellingen nog vrij efficiënt opgenomen. Wel heb ik mijn vorige ‘laat-eettijdstip-record’ verbroken, het nieuwe record staat om kwart over 11!

Met een volle maag zijn we vervolgens naar ‘De Korenmarkt’ van Toulouse vertrokken. Hier hebben we ons bij de andere hangjeugd aangesloten om de restjes van de drank op te maken. Het was echt bizar druk buiten. Overal liepen jongeren met flessen drank rond en alhoewel het nog relatief vroeg was, waren er niet meer heel veel nuchtere mensen te ontdekken. Ikzelf zat na m’n pizza propjevol en heb alle sangria en tequila maar afgeslagen.

Toen de drank dan eindelijk op was, zijn we naar het café ‘Le Saint des Seins’ gegaan, wat zoiets betekent als ‘De heilige van de borsten’. Ondanks deze naam bleek het gelukkig om een vrij normaal café te gaan. Wat wel vrij bizar was, was dat er een mannetje rondliep die probeerde rozen te verkopen. Je weet wel, zo’n iemand die normaal op terrasjes rondloopt om mannen over te halen een mooie roos voor hun vrouw te kopen. Hier probeerde deze man zijn rozen te slijten aan zwetende jongeren die wild aan het springen waren op allerlei rockmuziek. Hij had dan ook niet zoveel succes, en aan het eind van de avond had hij het schijnbaar opgegeven en ging hij helemaal los op Micheal Jackson.

Om half 3 gingen alle lampen aan, ten teken dat men ging sluiten. Stiekem was ik daar wel blij om. Ik was tenslotte al bijna 24 uur op, en lichtelijk moe. We zijn met een groepje mensen naar huis gelopen en om half 4 kon ik dan eindelijk heerlijk slapen.

Zondagochtend om 11 uur stonden alle 55 Erasmussers uitgeput bij de receptie. Er werd niet veel gesproken en de koffieautomaat draaide overuren. Iedereen snakte naar voedsel (ik tenminste ;)) en gelukkig gingen we al snel op zoek naar ontbijt. We belandden bij de McDonalds, waar een chagrijnige medewerkster ons mededeelden dat er geen ontbijt meer was, omdat het al 11 uur was geweest. Een hamburgerontbijt heb ik nooit zo’n aantrekkelijk beeld gevonden, maar het bleek nog best mee te vallen. En de goddelijke chocolademuffin maakte alles helemaal goed!

Na het ontbijt zijn we naar ‘La cité de l’espace’ gegaan. Een soort van pretpark waar van alles over de ruimte te vinden is. Het leek me nogal saai, maar was eigenlijk best leuk! Je kon ervaren hoe het voelt om op de maan te lopen en het weerbericht presenteren (in het Frans! Yeah). In het planetarium werd een film getoond over de maan. We zaten in lekkere zachte stoelen, omgeven door een sterrenhemel en een zachte, Franse stem vertelde allerlei slaapverwekkende dingen. Het duurde dan ook niet lang voordat enkele Erasmussers lekker lagen te slapen. Ikzelf had ook lichtelijk moeite met m’n ogen openhouden, maar ik heb het steelpannetje in de ruimte nog kunnen ontdekken! Na de film heb ik nog een chocolademuffin van de plaatselijke kantine uitgeprobeerd, maar die was lang niet zo goed als de McDonald’s muffin. Vervolgens zijn we weer in de bus gegaan en om 10 uur ’s avonds lag ik weer lekker in mijn eigen bedje.

Het was echt een erg leuk weekend! Heb weer allemaal leuke mensen leren kennen, wat het nog een stukje triester maakt dat ik alweer bijna naar huis ga. Ik wil ook echt een keer terug naar Toulouse om nog wat meer van de stad te zien! Maar dat gaat in deze 28 dagen niet meer gebeuren vrees ik. Sowieso is de pret bijna voorbij, want over een kleine 2 weken beginnen de tentamens!

Overigens betekent mijn spoedige terugkeer naar Nederland dat ik ook weer een kamer nodig heb! Dus mocht iemand wat horen over een kamer in Nijmegen die vrijkomt vanaf januari, laat het me weten!

En zodat jullie het alvast in je agenda kunnen zetten: 22 december ben ik er weer! ;)

Gros bisou,
Eefje