Adieu Montpellier

Het is bizar hoe snel de afgelopen vier maanden voor bij zijn gevlogen. Gelukkig waren het wel vier heel erg leuke maanden. Ik heb erg veel leuke mensen ontmoet, beter Frans geleerd en echt een superleuke tijd gehad! Alle tripjes naar steden in de buurt waren heel leuk en de wekelijkse Greys-Anotomy-avonden met hordes chocola waren altijd supergezellig. Ik zal het zeker missen!

Ik vind het een heel gek idee dat ik dadelijk naar huis ga en niet meer terugkom in Montpellier. Ik had nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar het idee om hier een jaar te blijven klinkt nu toch best aantrekkelijk. Alhoewel ik ook moet toegeven dat ik op het laatst redelijk genoeg had van koude douches, kapotte verwarmingen en keukens, treinstakingen, geen internetverbinding en het typische Franse antwoord ‘ik weet het niet. Misschien vandaag, misschien morgen.’ op de vraag wanneer internet weer eens zou gaan werken. En natuurlijk kijk ik er heel erg naar uit om iedereen weer te zien!! En mezelf vol te stouwen met heel veel bruine boterhammen met een dikke laag vlokken/hagelslag!

De afgelopen weken had ik de gevreesde tentamens. Die zijn hier ook weer zo lekker georganiseerd. Al mijn tentamens begonnen om onbekende redenen een kwartier te laat en elke keer was er chaos omdat de zaal eigenlijk te klein was. Je zou denken dat ze weten hoeveel stoelen ze nodig hebben, aangezien ze weten hoeveel studenten ze hebben ingeschreven voor het tentamen, maar nee. Ik ben benieuwd of ik de tentamens gehaald heb, het zal er om spannen.

Woensdagmiddag was ik eindelijk klaar met de tentamens. Om het te vieren ben ik ’s avonds lekker crêpes gaan eten met Denise. De volgende dag zijn Denise en ik naar Arlès gegaan. De stad waar onze eigen Vincent van Gogh heeft gewoond! De dag begon al goed met een treinvertraging. Toen we 20 minuten later dan gepland in Arlès aankwamen, vroren we half dood door een nogal harde wind. We besloten dan ook al snel om lekker te gaan lunchen om warm te worden. Daarna wilden we naar een museum gaan, maar helaas bleken alle musea dicht te zijn. Eentje ging zelfs voor drie jaar dicht voor renovatie! Aangezien de trein pas ’s avonds terug naar Montpellier zou gaan, moesten we toch vermaak zoeken. We hebben het amfitheater nog even bekeken, die erg mooi is. Toen hadden we eigenlijk alle bezienswaardigheden wel weer gehad. Nadat we Arlès vier keer zijn rondgewandeld, zijn we in een café gaan zitten, om er pas drie uur later weer uit te komen. Op het station aangekomen bleek onze trein een uur vertraging te hebben (staking, holé!). Uiteindelijk waren we pas om 8 uur weer terug in Montpellier. Hahaha, het bezoek aan Arlès was dus minder spannend dan verwacht, maar wel gezellig!

Zaterdag zijn papa en Zef hier gekomen. We hebben de stad bekeken, zijn lekker uit eten geweest en we hebben het museum Fabre bezocht. Ik zeg al vier maanden dat ik daar heen wil, dus nu moest ik er echt heen. Het is een supergroot museum met veel mooie schilderijen. Alleen van de moderne kunst afdeling werd ik niet zo gelukkig. Blijkbaar is een pot zwarte verf over een doek uitsmeren tegenwoordig ook kunst ;).

Vandaag regende het helaas de hele dag. In vier maanden tijd is er hier slechts drie keer een bui gevallen en net mijn allerlaatste dag moet het de hele dag regenen, schande! Het scheelde dat ik toch haast de hele tijd binnen zat om in te pakken en schoon te maken. En het inpakken is gelukt! Ik heb al mijn spullen in drie koffers weten te krijgen, en volgens mij heb ik zelfs nog enkele kilo’s over!

Morgenochtend om 09:20 vertrekt ons vliegtuig. Hopelijk. Van veel Erasmussers die met kerst naar huis wilden hoor ik namelijk horrorverhalen over vertragingen en annuleringen. Dus allemaal duimen dat Schiphol de sneeuw morgen heeft opgeruimd en Montpellier niet te maken krijgt met een of andere organisatiecrisis (want zoals ik inmiddels heb geleerd zijn Fransen en organiseren niet de meest geweldige combinatie). Als jullie hard genoeg geduimd hebben, zullen we morgen om 11:15 veilig en wel op Schiphol landen!

Om af te sluiten nog wat dingetjes die me zijn opgevallen tijdens de 4 maanden die ik hier heb doorgebracht:
• Alle Fransen roken. En zelfs de vrouwen roken shag.
• Het standaard beeld klopt. Elke dag zie je minstens 5 Fransen met een stokbrood onder de arm over straat lopen.
• Fransen kussen elkaar altijd bij de begroeting (op z’n Hollands 3x!). En dan ook echt altijd. Het maakt niet uit of ze in een overvolle tram staan, net bezig zijn een groep Erasmussers toe te spreken, of in de auto zitten en een hele file veroorzaken door even door het raampje heen een kennis te kussen die toevallig voorbij loopt. En zelfs de grote, stoere machomannen kussen elkaar!
• Het begrip ‘efficiëntie’ kent men in Frankrijk niet. Of wil men niet kennen.
• Als je een rij geparkeerde auto’s bekijkt, zit minstens de helft onder de deuken. De Fransen rijden dan ook als een malle.
• Studenten hier maken erg actief aantekeningen met linialen en minstens 3 verschillende kleuren pennen.
• Overal zijn condoomautomaten en draaimolens te vinden.
• Fransen weten niet hoe ze om moeten gaan met fietsers. Ze snappen niet zo goed dat ze niet op de fietspaden (de drie die Montpellier telt) moeten lopen. En als je belt dat ze aan de kant moeten, zie je een verschrikte blik in hun ogen die verandert in totale paniek wanneer je dichterbij komt. Als ze met z’n tweeën naast elkaar lopen, botsen ze meestal tegen elkaar op in hun poging aan de kant te gaan. Als ze alleen lopen weten ze vaak niet welke kant ze op moeten en hupsen ze paniekerig van links naar rechts. Een wonder dat ik slechts 2,5 personen heb aangereden!

Verder wil ik iedereen nog heel erg bedanken voor alle leuke en lieve reacties en kaartjes. Hihi en ik merk dat mijn vorige subtiele hint om reacties heeft geholpen. Daar ben ik erg blij mee! ;)

Nienie, zorg dat je morgen je antislipzolen aanhebt! :D

En Zef, bij deze je eerbetoon dat jij de betekenis van het sterretje op de metroborden heb ontdekt, waarvan wij ons al vier maanden afvragen waar dat toch voor staat.

Hele dikke kus en veel liefs,
Eefje